Tur bitti, hatta askerlik bitti, evimdeyim. Engin de sağ salim evinde.
Geçtiğimiz altı günde 2000+ km’yi, ondört ili, sayısız ilçe ve köyü, güneşi, ayı, gündüzü ve geceyi, otoyolları, toprak ve taş yolları, sıcağı, soğuğu, yağmuru, sisi, koca bir denizi, dereleri, ırmak ve gölleri, zirveleri, yaylaları, geçitleri, ormanları ve geniş ovaları, meraklı yüzleri, el sallayan çocukları geride bıraktık. Daha önemlisi, kendi adıma, bir yıldır kazadığım yeni dostları, arkadaşları geride bıraktım. Nereye gidersem gideyim, bir yerler her zaman Uzak olacak anlaşılan.
Turdan önce vazgeçmemize neden olabilecek bir sürü sorun çıktı. Gerçekten istemeseydik, çok kolay vazgeçebilirdik. Özellikle Engin’e, çok büyük fedakarlıkla, dar bir zamanı olmasına rağmen bana eşlik ettiği için teşekkürler. Yol boyu bizi kırmayarak zamanlarını ayıran hekim dostlara teşekkürler. Telefonla, sosyal medya yolu ile bize destek olan, merak edip takip eden herkese teşekkürler.
Şimdi gerçek hayat, gerçek yolculuk başlıyor.
UZAK 