Amasra veya Dubrovnik farketmez, turistik bir kentin sokaklarını sonu gelmeyen turist kalabalıklarıyla, kimin neden aldığını hiç anlamadığım her türlü kitsch figürün satıldığı hediyelik eşya dükkanları ve satıcılarıyla ve bitmeyen bir gürültüyle boğuşarak gezmektense, gün doğarken boş sokakları asıl sahipleri mayışık kedi ve köpeklerle, kahvaltısını arayan kuşlarla, yüzlerinde “ben de herkes gibi normal saatte uyanılan bir işte çalışsaydım” bakışı ile işlerini yapan fırıncılar ve çöpçülerle, yolunu kaybetmiş akşamdan kalmalarla paylaşmayı yeğlerim.
(Evet, uyku ile ilgili meselelerim var.)
WordPress için hTC Android ile gönderildi
UZAK 
wala ben memleketımı bu kadar bos gormedım desem yalan olmaz heralde 🙂 ama bi kere bende sabahlamıstım ozaman gormustum ama bu kadar fotojenık olabılecegını bılmıodum =) abı supersın yaa motor tutkunu yapcan benı de =)
Deniz, katkin icin de aradigin icin de tesekkurler..hayat bir yolculuk, gectigin yerlerden alabileceginin en fazlasini alirsin umarim. Tekrar gorusmek uzere, cok cok sabir ve kolayliklar diliyorum sana… bitecegini unutma, sevgiler