Trafik kazası ve teşekkür

28 gün geçti. Kolumdan termoplastik ateli nihayet çıkarttık. Görünen o ki, yakın zamanda cerrahi bir girişim de gerekmeyecek. Fizyoterapiye başladım, yavaş yavaş işe gidip geliyorum, parmaklarımı klavye kullanmak gibi ufak işler için kullanmaya da başladım. En sonunda perşembe günü karakolda kazanın video kaydını da seyrettim. Hani insan yarınını bilmiyor diyoruz ya, hikaye aslında. İnsan önündeki birkaç saniyeyi bilmiyor. Kazam görüntü izleme tutanağına ” Görüntü kaydına 3’19” da giren motorsiklet sürücüsü 3’20” de kontrolünü kaybederek düşüyor, 3’23” de görüntüden çıkıyor” olarak geçti. Bir aydır yaşadığım ağrıların, verdiğim üzüntülerin nedeni işte o dört beş saniyeye sığmış…Olan oldu, yaralar iyileşecek tabi ki. Hep ileriye bakmak lazım ama bugün geriye dönüp teşekkür etmem gereken çok kimse var.

Kazadan bugüne hızla iyileşip bu hale gelebildiysem, bana emek veren, desteklerini esirgemeyen pek çok insan sayesinde oldu. İlk kaza anından itibaren hiç yanımdan ayrılmayan yakın dostum Evren (Gezginer) ve isim isim sayarak bitiremeyeceğim, yanıma koşan, arayan, destek olan tüm dostlarıma, sabırlı aileme, Kerem (Erkalp) abi başta olmak üzere Bağcılar EA Hastanesi yoğun bakım ünitesine, göğüs cerrahisi uzmanı Aykut (Altunkaya) abiye, ortopedi kliniğinin aynı zamanda arkadaşım olan uzman ve asistan doktorlarına, hasta olarak yattığım kendi servisimde değerli klinik şefimiz başta olmak üzere, kardeşim kadar yakın meslektaşlarıma, sorumlu hemşiremiz Nezahat (Arıkan) hanım, ekibindeki tüm hemşire ve sağlık personeline, ihtisas aldığım Şişli Etfal Hastanesi Plastik Cerrahi Kliniği’nden tüm büyüklerim ve dostlarıma, kenarından bir parçası olmaktan mutluluk duyduğum, başta tedavimin devamını üstlenen Bülent (Özçelik) abi olmak üzere, İst-El el cerrahisi grubu hekimlerine, özel TEM hastanesinin el cerrahisi ve ameliyathane ekibine, Türk Plastik Cerrahi Derneği yönetim kurulu ve üyelerine, V-strom Türkiye ailesindeki dostlara, SES Bakırköy Şubesi’ne, burada yazmayı unutmuş olabileceğim, yazamadığım için kırılmayacaklarını bildiğim herkese tüm kalbimle teşekkür ederim.

ADA!

image

Dayı oldum!
Uzun ve usandıran bir kış sonrası, ufuktan ufuğa koyu gri gökyüzünde, bulutların arasından sızan ilk güneş gibi geldi Ada’mız.
Gerçekten özlemle bekliyorduk, hoşgeldin!

WordPress için hTC Android ile gönderildi

Elveda Ananem

İki hafta önce bugün ölüme çalım attıktan sonra geçirdiğim kaza ve sonrasıyla ilgili birkaç cümle karalamıştım ki hepsi iki gün önce anlamını yitirdi.

Ailemizin büyüğü, şefkatli ellerinde büyüdüğüm Ananem zor ve uzun ömründen geriye kendisini çok özleyecek  3 çocuk, 4 torun ve büyük bir aile bırakarak, 2 Ekim’de hayata gözlerini yumdu.

Hafızamda çocukluğuma ait ilk görüntüler Ananemin güleryüzü ile başlar. 10 yaşımdan sonrasında ise hep uzak kaldık, hep yazların, uzun tatillerin ödülü oldu onu görmek. En son hastanede yatarken ziyaretime geldi bir hafta önce. Kontrollerimin sıklığı azalınca yanına gidecektim, söz verdim. Ne beni bekledi, ne de görmeyi çok arzu ettiği Ada’sını.

Seni hep özleyeceğim.