İlk yarı maraton mesafesinin ardından…

Bir kez daha, nadiren de olsa, asla ulaşamayacağımı düşündüğüm bir hedefime ulaştım. Ilk yarı-maraton mesafemi tamamlamayı başardım. Neden bir gün gerçek bir maraton olmasın? Nihayet, ömür dediğimiz önümüze koyduğumuz büyük ve küçük hedefler için çabalayıp mücadele etmekten ibaret.

Bu yolla, sağlığın ne kadar büyük bir lütuf olduğunu tekrar hatırlatmak istiyorum. Ben dün kendim için koştum. Ama çevremde bir çok büyük yürekli insan yaklaşmakta olan İstanbul Maratonu’nda yardım, destek ve dikkat çekmek için koşacak. Kimlere mi destek? Mesela..

Düşler Akademisi

Tohum Otizm Vakfı

Kanserle Dans

Lütfen onlara kulak verin!

Bu kısa kayıt instagram için hazırladığım ve koşu şarkılarımı paylaştığım bir dizi videodan bende hatrı olacak bir parça.

 

Once again, yet rarely, I fulfilled a goal that I thought I would never reach. I managed to complete my first half-marathon. Now, why not a marathon some day? After all, it’s all about striving and struggling for small and great goals we set. 

Paris bir koşu kenti değil

İstanbul’un Anadolu yakasında, hele de Bostancı-Fenerbahçe sahil parkuruna yürüme mesafesinde yaşamasaydım bu kadar iddialı konuşamazdım sanırım.

Dar ama daha önemlisi çokça parke taşı sokakları, özellikle yaya ışıklarını çok önemsemeyen şöförleri ve yayaları göz önüne alarak söylüyorum bunu. Şehir içinde şöyle dört dörtlük koşu için ayrılmış parkuru olan park da keşfedemedim daha. Seine kıyısı veya parkların çevresinde koşuyor insanlar. Farklı rotalar yapıp paylaşırım ileri zamanlarda.

Kapının önünden koşu parkuru başlamıyor diye de ensemizi karartmıyoruz tabi ki. Daha gelmeden aklına girdiğim yeni koşu partnerim Ömer’le pırıl pırıl günün ikimiz için de erken bitmesini fırsata çevirdik, nehir kıyısında ne kısa ne uzun sayılan bir koşu yaptık. Manzara tabi ki eşsizdi ama zaman zaman hem kalabalık hem taş zemin kısımlar keyif vermedi. Koşu bittikten sonra illa ki selfie.

Görüşmek üzere,

Pazar koşusu

Kazadan önce sadece bir gece kalmıştım şu anki evimde. Akşam eve gelmiş, hazırlanıp sahilde birkaç km koşmaya çıkmıştım. Burayı tam da bu yüzden sevdiğimi, sahilde yürümenin, koşmanın bana ne büyük keyif verdiğini düşünmüştüm. Ertesi günden sonra 3 aylık bir spor yasağı geldi ama daha fazla beklemedim.
Yerlerin ıslak ama yağmurun olmadığı, hafif ayazlı bir pazar sabahına yalnız uyanınca koşmaya tekrar başlamak için daha iyi bir zaman olamayacağını hissettim. Sonuç; fena değil. Sol göğüs duvarımda hala sarı-yeşil olan kısımlar çok ağrıdı ama başlangıç için yeterince koştum.
Yavaş yavaş herşey düzeliyor.

WordPress için hTC Android ile gönderildi